สาวน้อยจอมเวทย์นาโนฮะแฟนฟิคชั่น

[akane miyo]

http://writer.dek-d.com/hawkin1988/story/view.php?id=511673

เรื่องนี้ขอรับรองว่าสนุกมากๆ โดยเฉพาะฉากแอ๊คชั่นมันส์สุดๆเลยเจ้าค่ะ เหมือนจริง อธิบายได้สุดยอดมากๆเลยเจ้าค่ะ ผู้แต่งแฟนฟิคเรื่องนี้มีแฟนฟิคนาโนฮะเยอะและมีมี่ก็ชอบทุกเรื่องด้วย(คนนี้คือขวัญใจเลยล่ะเจ้าค่ะ

นี่ภาคต่อ
http://writer.dek-d.com/hawkin1988/story/view.php?id=562966

[Ryoma]

การแต่งเรื่องแบบนี้ละครับที่ผมกำลังต้องการให้มาช่วยอะครับ

[Ryoma]

อ้าวมาดูอีกทีไม่ใช่มีมี่แต่งนี่นาแต่ช่างเหอะมีมี่ลองมาช่วยผมแต่งก่อนแล้วกันนะครับ=w=

[fate-testarossa-]

เอาเชิญเลย

[bigkoza666ko]

เคออ่านแล้วละจ้าหนุกดี ท่าต้องการความช่วยเหลือก็บอกได้นะ แต่ท่าไห้แต้งเรืองก็นานหน่อย

เพราะช่วงนี้คิดอะไรไม่ค่อยออกง่ะ

[Ryoma]

=w="ซะงั้นแต่ตอนนี้ผมกำลังรวบรวมโปรไฟล์ตัวละครอยู่ครับรอคนช่วยแต่งอย่างใจจดใจจ่อ=w=

[bigkoza666ko]

แต่ท่าไห้ช่วยก็บอก วิธีทำมาด้วยนะ เราไม่เคยทำ แล้วก็ท่าไห้ช่วยก็บอกคนบอดเดียวกันนี้

[Ryoma]

เอาเป็นว่าผม มีมี่และเจ้านรกช่วยกันแต่งฟิคนะครับ
เดี๋ยวก่อนจะแต่งผมจะเอาโปรไฟล์ตัวละครมาให้ดูลักษณะนิสัย
กันก่อนนะครับเพื่อจะได้แต่งถูกแต่ตอนนี้ผมกำลังทำอยู่โปรดรอก่อนนครับ

[bigkoza666ko]

ไม่มีปันหารอได้ ดีกว่าอยู่ในนรกคนเดียว (เหงา)ง่ะ

[akane miyo]

เจ้าค่ะ มีมี่รอได้แต่ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะเจ้าคะ

[akane miyo]

(เอ...แต่มีมี่เขียนบอกไปแล้วนี่เจ้าคะ ว่าคนที่แต่งเรื่องนี้เป็นนักเขียนที่มีมี่ชื่นชอบมากๆ)

[Ryoma]

ครับพอดีผมอ่านแบบไม่ได้แหกหูแหกตาอะครับจะมาแหหุแหกตาก็อ่านรอบที่2อะครับ
=w=ข้อยคงบ่ผิดหรอกเน้อ โคน่า! =w=

[bigkoza666ko]

บ่ผิดหลอก

[akane miyo]

แหะๆ มีมี่คงคิดไปเองจริงๆนั่นแหละเจ้าค่ะ

[Ryoma]

ซะงั้น=w="

[akane miyo]

ต้องไปแล้วล่ะเจ้าค่ะ วันศุกร์เจอกันนะเจ้าคะ

[Ryoma]

ครับบายจ้า=w=

[akane miyo]

วันนี้พ่อมีมี่อนุญาติให้เล่นด้วยล่ะ

[Ryoma]

ดีใจด้วยครับ

[akane miyo]

มีมี่จะเอาแฟนฟิคของมีมี่มาลงดีไหมเจ้าคะ (ขอเตือนไว้ก่อนว่ามันถูกแต่งขึ้นโดยความชอบส่วนตัวของมีมี่นะเจ้าคะ อาจจะมีบางส่วนไม่ถูกใจคนอื่นบ้างนะ ก็รสนิยมมันต่างกันนี่นา)

[akane miyo]

มีมี่พูดถูกไหมเจ้าคะ

[akane miyo]

...(เงียบซะแล้ว)...

[Ryoma]

ของผมที่จะให้หมาน้อยกับมีมี่ช่วยแต่งก็เปป็นความชอบส่วนตัวผม
เหมือนกันแหละครับแต่งเสร็จแล้วตอนนึงที่ผมเคยบอกไป
แต่โดนตีกลับอะครับ

[bigkoza666ko]

คนเราชอบไม่เหมือนกันตามแต่ละคน

[akane miyo]

นี่คือตัวอย่างเรื่องตอนพิเศษเจ้าค่ะ แต่ถึงตอนที่4แล้วเจ้าค่ะ เพราะไม่มีอะไรมาก (เรื่องนี้แต่งตั้งแต่ปิดคริสมาสแล้วล่ะเจ้าค่ะ)

ณ แผนกปฏิบัติการณ์ที่ 6 ปีศักราชใหม่ที่ 75 โลกเวทย์มนต์ มิดชิลด้า
เด็กสาวผมสีน้ำตาลเข้มที่ติดกิ๊บรูปกากบาทสีแดง ผู้ซึ่งอยู่ในชุดเครื่องแบบของหัวหน้าแผนกปฏิบัติการที่อาจจะดูรุงรังไปนิดสำหรับร่างเล็กๆของเธอ เธอเดินก้าวขึ้นไปบนเวทีพร้อมด้วยภูติจิ๋วของเธอ เมื่อทุกคนทำความเคารพเธอแล้ว เธอก็เริ่มประกาศว่า
"ทุกๆคนที่อยู่ตรงนี้ คงจะรู้สินะว่าพวกเรามารวมตัวกันในวันนี้เพื่ออะไร"เธอเงียบไปสักครู่ก่อนจะเอ่ยปากว่า
"กติกาของเกมนี้คือ การเอาชนะหัวหน้าเพื่อให้ได้บัตรสิทธิพิเศษนะ ส่วนคนที่หมดสภาพการต่อสู้จะถือว่าหมดสิทธินะ ถ้าทุกคนรับทราบแล้วล่ะก็..." ฮายาเตะยื่นหูเพื่อฟังข้อความจากรีฟิส
"เอาล่ะพวกหัวหน้าไปซ่อนตัวเรียบร้อยแล้ว ชั้นจะให้รีฟิสนับถ้อยหลังนะ" เมื่อฮายาเตะพูดจบ เธอก็กระโดดดึงลงจากเวที และวิ่งหายไปทางล็อบบี้ของแผนก
"...5...4...3..."รีฟิสนับถ้อยหลังตามคำสั่ง
"...2..."
"...1...เริ่มเกมได้!" ทันทีที่รีฟิสพูดจบ แทบจะทุกคนก็วิ่งกรูกันไปยังล็อบบี้

หลายชั่วโมงต่อมาที่ห้องพักของนาโนฮะ
"คุณนาโนฮะอยู่ไหนค้า~"ซึบารุพูดขณะหาตามซอกต่างๆ
"พูดแบบนั้นคุณนาโนฮะเค้าคงจะออกมาหรอกนะ ซึ"เทียน่าพูดด้วยความระอากับเจ้าเพื่อนสาวที่สุดแสนจะติงต๊องคนนี้
"เอ๋!คุณวีต้าก็เข้าร่วมเกมด้วยเหรอคะ"ทั้งคู่ร้องพร้อมกัน และมองลงไปที่วีต้าซึ่งมีสถานะภาพที่ตัวเล็กกว่า
"มะ มองอะไรของพวกเธอ ห๊ะ!"วีต้าเอ็ดใส่ซึบารู "ว่าแต่ว่าเธอจะเอารางวัลไปทำอะไรล่ะซึบารุ"วีต้าถาม
"ก็เอาไป... (ไม่สามารถบอกได้เนื่องจากเป็นสิ่งที่ 18+ สุดๆ)นะสิค้า~"
ขณะเดียวกันนาโนฮะที่หลบอยู่่ก็ไม่ค่อยจะพอใจเท่าไรนัก เพราะสัญชาติญาณบางอย่างบอกให้เธอรีบๆจัดการพวกนี้ซะ
"(รู้สึกได้ถึงจิตสังหื่นแหะ สงสัยว่า...)"นาโนฮะหยุดความคิดไว้แค่นั้น และหันไปสั่งเรซิ่ง ฮาร์ทว่า
"เตรียมโหลดสตาร์ไลท์ เบรคเกอร์ใน 3 วินาทีนะ แต่ตอนนี้ขอ Excel shooter ก่อนนะ เรซิ่ง ฮาร์ท"
"Alright, Excel shooter"
เมื่อได้ยินคู่หูพูดมาดังนั้น เธอก็วาดนิ้วชี้ไปยังเป้าหมายทันที การโจมตีของนาโนฮะทำให้ผู้เล่นจำนวนมากที่มากับซึบารุหลุดออกจากเกมไป เพราะหมดสภาพการต่อสู้ จนฝ่ายตรงข้ามเหลือเพียง ซึบารุ เทียน่าและวีต้า เท่านั้น
ก่อนที่จะเริ่มการต่อสู้ชุดใหญ่ ในห้องเล็กๆสีขาวห้องนี้
"เรซิ่ง ฮาร์ท!"เธอร้องทักคู่หูของตน
"Alright, Blaster mode drive ignition, Starlight Breaker countdown 3..." สมองกลสาวรู้หน้าที่ทันทีที่ถูกทัก และเริ่มนับถอยหลัง
"ทะ เทียเราจะทำไงดีอ่ะ..."ซึบารุถามเพื่อนสาวของตน
"อ้าว ไปซะแล้ว"ซึบารุพูด เมื่อเห็นว่าเทียน่าหลุดออกจากเกมไปแล้ว
“(ยัยนั่นเอาจริงนี่!)”วีต้าคิดเมื่อมองเห็นสายตาของนาโนฮะเพียงแว่บ นึง
"กลับหลังหัน และจง...วิ่ง!"วีต้าพูดแล้ววิ่งหนีไป
"...2..."
"またね"นาโนฮะพึมพำเบาๆ แต่ไม่มีเวลาให้ซึบารุมานั่งคิดว่าคำๆนั้นแปลว่าอะไร*
เมื่อ...
"...1..."
"สตาร์ไลท์... เบรคเกอร์! ~"เด็กสาวผมสีน้ำตาลทรงทวินเทลร้องโดยไม่ปล่อยจังหวะให้ซึบารุขยับหนีเลยแม้แต่น้อย
ผลลัพธ์ที่เธอได้เป็นไปตามคาด20% แต่อีก80% นั้นกลับ...ตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง สิ่งที่เธอมองเห็นผ่านหมอกควันพวกนั้นกลับไม่ใช่เพียงซากปรักหักพังเท่านั้น...แต่ยังปรากฏให้เห็นเด็กสาวผมสีม่วงอ่อนๆ ที่สวมโรลเลอร์ เบลด อาวุธคู่ใจไว้ในสถานะที่พร้อมจะต่อสู้กับเธอ
“Divine Buster!!!” ซึบาบุลั่นคาทริจไป 2-3 นัดก่อนจะเป็นฝ่ายโจมตีนาโนฮะบ้าง เช่นเดียวกับนาโนฮะที่ใช้เวทย์แบบเดียวกัน...เพราะมันคือเวทย์จริงๆของเธอ
“Protection” สมองกลสาวทั้งสองรู้หน้าที่ของตนทันทีที่เจ้านายของตนถูกสาดกระสุนเวทย์ใส่
“หนูไม่มีทางแพ้คุณนาโนฮะหรอกน่า!”ซึบารุพูด
“ฉันก็เหมือนกัน จะให้มาแพ้ลูกศิษย์ตัวเองได้ไงเล่า!”นาโนฮะพูดย้อน
นาโนฮะเพ่งไปยังลูกศิษย์ไซบอร์กของเธอ ล็อกเป้าหมาย ก่อนที่จะสั่งคู่หูของเธอว่า
“Blaster two, Divine Buster” นาโนฮะสั่งเรซิ่ง ฮาร์ทด้วยท่าทีที่เหนื่อยอ่อน
“Is everything alright, master?” เรซิ่ง ฮาร์ทถาม
“จ๊ะ” นาโนฮะตอบมาทั้งๆที่ใบหน้านั้นซีดเผือกไปทั้งหน้า
“Divine…”นาโนฮะลั่นคาทริจ ชุดใหญ่ออกไป เธอสูดลมหายใจเฮือกใหญ่และรวบรวมพลังเวทย์เฮือกสุดท้ายเท่าที่ร่างกายที่อ่อนเพลียนี้จะแบกรับผลข้างเคียงของมันได้ไหว
“Buster!!!”นาโนฮะปลดปล่อยลูกกลมพลังเวทย์ลูกโตออกไปนั่นทำให้เธอแทบจะทรุดลงไปกองอยู่กับพื้น และเข้าทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้ามัน รวมทั้ง...ซึบารุ

ตูม!!!!

ซากปรกหักพังของกำแพงร่วงกรูลงไปบนพื้นที่ถูกทำลายลงนาโนฮะหอบรัวขึ้นเรื่อยๆ จนแทบจะหายใจไม่ทันเลยทีเดียว เธอล้มตัวลงไปนอนอยู่บนพื้นนั่นอย่างไร้เรี่ยวแรง
“ฮะๆ หนูแพ้จนได้”ไซบอร์กสาวกล่าว เธอค่อยๆขยับร่างที่ไร้เรี่ยวแรงมาข้างๆนาโนฮะ ก่อนที่นาโนฮะจะบังคับปากให้พูดประโยค ประโยคหนึ่งออกมา
“เล่นเอาหมดแรงเลยนะนี่ ฮะๆ” เธอหัวเราะเจื่อนๆ และส่งยิ้มให้
ซึบารุล้มแหมะลงข้างๆนาโนฮะ และพูดว่า
“เช่นเดียวกันค่ะ ว่าแต่นะ...” ทั้งสองคนพูดคุยกันฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ มองท้องฟ้าสีครามที่อยู่บนหัวของพวกเธอไปด้วย โดยที่ระหว่างนั้นก็มีลมเอื่อยๆพัดเข้ามาหาร่างอันไร้เรี่ยวแรงของทั้งสองคน ที่นอนพูดคุยแลกเปลี่ยนประสบการณ์ของตนเองอยู่ในซากปรักหักพังนั่น...อย่างมีความสุขและเฝ้ารอ...โดยหวังว่าจะได้พบกันในสถานะเช่นนี้ต่อไปในอนาคต และในตอนนั้นเองที่เธอคนนั้นพูดประโยคๆ หนึ่ง ให้ฉันได้ยินเป็นครั้งแรก...ปิศาจผู้อ่อนโยน...

“แล้วพบกันใหม่นะจ๊ะ”

...